نقد و بررسی اجمالی خرافات و موهومات رایج در جامعه شیعه ایران است. اثر حاضر، به قلم یکی از متفکران معاصر نوشته شده که پیش از تحولش، یکی از روحانیون حوزه قم بود. وی پس از بازاندیشی در باورهای شرک‌آلود و بی‌اساس شیعه، 13 سئوال مهم درباره اساس این مذهب و عقاید نادرستش مطرح کرد و علمای آن روزگار (سال 1322 شمسی) را به تحدی طلبید و چون پاسخی از آنان نشنید، دغدغه‌های فکری‌اش را ابتدا در نشریه پرچم و سپس به صورت کتابی مستقل منتشر نمود. وی در این اثر می‌کوشد تا مردم غفلت‌زده ایران را متوجه انحرافات و دوگانگی‌های عقیدتی شیعه نموده و آنان را به مسیر سعادت اسلام رهنمون گردد. موضوع پرسش‌ها و انتقادات کتاب بدین شرح است: شرک بودن توسل به پیامبر صلی الله علیه وسلم و ائمه برای عرض حاجت، استخاره کردن به جای تعقل و مشورت، جعلی بودن ادعای امامت، دروغ بودن ثواب و برکات زیارت و درخواست از مردگان، تخطئه ولایت فقیه و مجتهد، وظایف دولت در قبال جامعه، بحث در حرمت یا حلّیت مالیات، ناسخ و منسوخ در قرآن و پویاییِ فقه، ظنی بودن احادیث و تعارض آن با عقل و آسیب‌شناسیِ دین در جامعه.