کتاب حاضر هم‌چنان‌که از عنوان آن مشخص است، 18 مورد از شبهات و استنادهای برگزار کنندگان جشن میلاد پیامبر را ذکر کرده و سپس بطور خلاصه و دقیق بدان‌ها پاسخ داده است؛ شبهات این افراد بطور کلی بر چهار قسم تقسیم می‌شود: 1- شبهاتی که استناد آن آیه قرآن است، همانند:  ﴿قُلۡ بِفَضۡلِ ٱللَّهِ وَبِرَحۡمَتِهِۦ فَبِذَٰلِكَ فَلۡيَفۡرَحُواْ هُوَ خَيۡرٞ مِّمَّا يَجۡمَعُونَ﴾ [يونس: 58] «بگو: [مؤمنان] باید به بخشش و رحمت الله شادمان شوند كه این [نعمت] از آنچه مى‌اندوزند بهتر است». 2- شبهاتی که استناد آنها حدیث است، مانند: رسول الله -صلی الله علیه وسلم- از روزه گرفتن روز دوشنبه سوال شد؛ در پاسخ فرمود: «ذَلِكَ يَومٌ وُلِدْتُ فِيهِ»: «آن روزی است که من در آن متولد شدم». [روایت مسلم]. 3- شبهاتی که استناد آنها عمکرد برخی از صحابه یا بزرگان دینی است، مانند: سخاوی در «الاجوبة المرضیة» (3/1117) در نقلی از کسی می‌گوید: اگر اهل صلیب شب میلاد پیامبرشان را عید بزرگ خود می‌دانند، اهل اسلام سزاوارتر و شایسته‌تر به بزرگداشت روز ولادت پیامبرشان هستند. 4- شبهاتی که استنادی غیر از عقل و اندیشه صاحب شبهه ندارد. در ورای شبهات متکی به قرآن، تاویل نادرست قرار گرفته است؛ سنتی که بدان استناد می‌کنند یا ضعیف و نادرست است، یا نادرست تاویل شده است؛ در بخش عملکرد صحابه و بزرگان دین نیز یا به روایات نادرست استلال کرده‌اند، یا روایات درست بوده و عملکرد آن عده نادرست بوده است و یا اینکه از عملکرد آنها تاویل نادرست شده است.